این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از مکملهای آنتیبیوتیک، اسید آلی، پروبیوتیک و پریبیوتیک بر اسیدیته بخشهای مختلف دستگاه گوارش، مواد معدنی پلاسمای خون و خصوصیات استخوان درشتنی مرغان تخمگذار انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 160 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین (W-36) از سن 32 تا 42 هفتگی با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه مرغ تخمگذار در هر تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه، بدون افزودنی)، 2- جیره پایه + 150 گرم در تن آنتیبیوتیک اکسی تتراسایکلین، 3- جیره پایه + 3 کیلوگرم در تن مکمل اسید آلی اُرگاسید، 4- جیره پایه + 50 گرم در تن پروبیوتیک پروتوکسین و 5- جیره پایه + 2 کیلوگرم در تن پریبیوتیک مانان الیگوساکارید بودند. نتایج نشان داد اسیدیته چینهدان، دئودنوم و ژژنوم در اثر استفاده از مکمل اسید آلی بطور معنیداری کاهش یافت (05/0P<). غلظت مواد معدنی پلاسمای خون (کلسیم، فسفر، منیزیم و آهن) و همچنین کلسیم و فسفر استخوان درشتنی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). خاکستر استخوان درشتنی و قطر خارجی آن به وسیله مکمل اسید آلی افزایش معنیداری پیدا کرد (05/0P<). همچنین استفاده از مکملهای اسید آلی و پروبیوتیک باعث بهبود استحکام و مقاومت استخوان درشتنی در برابر ضربه شد. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان میدهد استفاده از مکمل اسید آلی میتواند اثرات مفیدی بر خصوصیات استخوان درشتنی مرغان تخمگذار داشته باشد.